Иқтисоди сабз тамоми намудҳои фаъолият ва навовариҳоро дар бар мегирад, ки ба истифодаи устувори захираҳои табиӣ, кам кардани партовҳои моддаҳои ифлоскунанда, баланд бардоштани самаранокии энергия, рушди манбаъҳои барқароршавандаи энергия, истифодаи устувори захираҳои замин ва ғайра нигаронида шудаанд.
Иқтисоди сабз ба экология ва муҳити зист таъсири назаррас дорад. Он ба кам кардани партовҳои моддаҳои зараровар ва ифлоскунандаҳо мусоидат мекунад, ки ба сифати ҳаво, об ва хок таъсири мусбӣ мерасонад. Илова бар ин, иқтисодиёти сабз истифодаи энергияи барқароршавандаро ҳавасманд мекунад, ки истеъмоли захираҳои истихроҷшударо коҳиш медиҳад ва партовҳои газҳои гулхонаӣ кам мекунад. Ҷорӣ намудани принсипҳои иқтисоди сабз ба ҳифзи гуногунии биологӣ ва мувозинати экосистемаҳо мусоидат мекунад, ки омили муҳими ҳифзи муҳити табиӣ ва насли оянда мебошад.
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон оид ба мушкилоти тағйирёбии иқлими ҷаҳонии иқлим ва гузариш ба «иқтисоди сабз» дар чунин шароит таъкид доштанд, ки «Дар шароити тағйири босуръат ва пешгӯинашавандаи иқтисоди ҷаҳонӣ рақобати шадид барои дастрасӣ ба захираҳо ва оқибатҳои тағйирёбии иқлим зарур аст, ки кишвар аз тамоми воситаҳои муосири фаъолсозии сармоягузорӣ васеъ истифода намояд. Аз ин лиҳоз, бояд механизми маблағгузории маблағҳои махсус барои татбиқи “лоиҳаҳои сабз”, бахусус татбиқи барномаҳои мақсаднок ва лоиҳаҳои рушди “иқтисоди сабз”, аз ҷумла “энергетикаи сабз” ба таври васеъ ҷорӣ карда шавад.Барои татбиқи “лоиҳаҳои сабз” ба кишварҳои пешрафтаи ҷаҳон, ки дар ин самт таҷрибаи кофӣ доранд ва амалӣ мешаванд, таваҷҷӯҳи бештар зоҳир намуда, аз таҷрибаи онҳо самаранок истифода бурдан лозим аст.
Иқтисоди сабзро метавон тавассути роҳҳо ва механизмҳои гуногун амалӣ кард. Дастгирии технологияҳои сабз ва инноватсия, стандартҳои экологӣ, сертификатсия, воситаҳои иқтисодӣ, омӯзиш,таълим,ҳамкории ҳукумат, тиҷорату ҷомеа,истеъмоли устувор ва истеҳсолот,тадқиқот ,рушд
Хулоса: Ҳамин тариқ, рушди иқтисоди сабз як қадами муҳим дар роҳи таъмини рушди устувор ва ҳифзи муҳити зист барои наслҳои оянда мебошад. Он муносибати маҷмӯӣ, навоварӣ ва ҳамкории ҳамаи иштирокчиёни ҷомеаро барои ноил шудан ба ҳадафҳои рушди устувор талаб мекунад.
